Wat een avontuur. Eerst naar Borgo Maragliano waar Sylvia Galliano zoals gewoonlijk weer heel trots over haar bedrijf vertelde en wederom weer voor een prachtige proeverij had gezorgd. Met een paar mooie spumantes het terrein weer verlaten. Daarna op naar Gianni van Fortetto dela Luja. Ook daar weer een gepassioneerde uitleg (onder andere over de klassieke methode van wijn maken met de moeder van de wijn die we konden horen bruisen in de wijnkelder) en een mooie proeverij in de tuin. Doosje Mon Ross en twee flesjes Passito richting Pizzeria Frankino. Het was ook ondertussen al tegen negenen dus de inwendige mens begon zich te roeren. Helaas, Frankino had besloten in al zijn wijsheid om de zaak maar dicht te gooien. Dus onverrichterzake weer omgekeerd. Wat nu? Uiteraard (met zo veel wijn in de mik) waren wij niet snel uit het veld geslagen dus op naar een nieuwe Pizzeria een paar kilometer verderop. Stijf van schrik stond de (overigens schattige) eigenaar met vrouw en hulp in de deuropening toen ze een groep van tien man aan zagen komen. Maar natuurlijk was ere plek, kom maar binnen. Snel werden er tafeltjes aangeschoven en ingedekt. De eigenaar kwam vervolgens stilletjes naar Natasja en fluisterde haar in dat hij nog maar zes Pizza bolletjes had……… Geen probleem, maak maar zes pizza’s, doe er maar wat antipasti bij en wij redden ons wel! En uiteraard kwam alles goed, prima pizza’s, eenvoudige maar zeer smaakvolle prima en hartelijke bediening. En voor €25 per koppel hadden we de buik behoorlijk vol.

********
De Borgo lag er verlaten en een beetje verwaarloosd bij. Na de actie van Mario was bij hem de bezieling voor het bedrijf verdwenen. Thuisgekomen, onder de schrammen van de rozenstruiken had Sylvia hem op de bewuste dag direct gevraagd waarom hij die dag naar San Giorgio was geweest in plaats van naar Olmo en waarom hij de kudde alleen had gelaten? Zij had de kudde namelijk daar gezien. Te verschrikt op deze directe vraag was het op dat moment niet bij Mario opgekomen om haar dan direct te vragen wat zij dan wel in de richting van San Giorgio moest maar im plaats daarvan begon hij hakkelend een verhaal over afgesloten weg, gevaar voor onweer en meer van dat soort onduidelijke redenen. Vanaf dat moment was de verhouding tussen Mario en Sylvia enigszins bekoeld en kon Mario de passie voor de Borgo niet meer opbrengen. Vaak werd hij ’s nachts wakker met het beeld van de naar beneden duikelende Fiat, zag hij het verwrongen en bebloede gezicht van de stadse meneer na de eerste duikelingen en het verdwijnen van de Fiat in de enorme leegte van het bos. Vaak was hij daarna nog naar de bewust plek teruggegaan om poolshoogte te nemen maar had niets bijzonders meer gezien.

Ook zijn liefde voor Sylvia was na die bewuste dag bekoeld en de eerder beschreven dromen werden dan ook vaak nog gevolgd door beelden van een gelukkig lachende Sylvia, samen met hem waarbij zijn gezicht langzaam vervormde tot het gezicht van de stadse meneer. Badend in het zweet en vervuld met jaloezie werd hij dan vaal wakker. Uiteraard had Sylvia ook een verandering in zijn gedrag opgemerkt en sprak hem hier vaak op aan. Nee hoor, niets aan de hand, ik heb het gewoon druk was dan zijn standaard antwoord. Het was dan ook niet verwonderlijk dat het langzaam bergafwaarts ging met de Borgo. Dit ook mede omdat Sylvia de eerste weken na de bewuste dag ook om onverklaarbare redenen vaak richting postkantoor ging om te vragen of er post voor haar was en Mario dat nauwlettend in de gaten noest houden om dat ze op weg naar het postkantoor langs de bewuste duikelplek kwam. En natuurlijk was hij bijzonder benieuwd waarom ze nu opeens vaak naar het postkantoor moest. Na een paar weken behoorden de postkantoor bezoeken tot het verleden en trok Sylvia zich meer en meer terug in de Borgo, terug met haar eigen gedachten. Soms had ze Mario ook wel te kennen gegeven dat het voor haar zo niet meer hoefde en dat vertrekken misschien wel de beste optie was. Mario had hier nauwelijks op gereageerd……..

*******

Nu op naar de douche en het ontbijt (en wel in die volgorde) en maar eens zien wat de dag van vandaag ons gaat brengen. Men heeft ons onweer voorspeld, de lichtflitsen gisteravond op weg naar huis deden dit al vermoeden, naar buiten kijkend zien we echter alleen maar strak blauwe lucht. De wind is overigens wel aangetrokken dus dat er iets te gebeuren staat is wel duidelijk. We houden jullie op de hoogte.