Van Hup Sake naar Como

Elk goed verhaal moet iets in zich hebben wat de lezer aan het denken zet. En in het geval van de Gillende Chinezen zijn we in die opziet zeker geslaagd. Slapeloze nachten bij een deel ven het lezerspubliek, dat zien we graag. Tenslotte hebben wij dan ook het gevoel dat we net voor niets een hele nacht wakker hebben gelegen.

Natuurlijk hebben we de dag na de Cinezen nacht verhaal gehaald bij de receptie. En zij hadden voor ons het antwoord. Een groot deel van de groep was (na aankomst in Zurich met een enorme jetlag) met de touringcar naar Luzern gereden. Toeval wilde dat zij ook een chinese chauffeur hadden die wel wist hoe hij zijn passagiers wakker wist te houden. De flews Sake ging vlot in het rond en via de hifi installatie in de bus wist hij opzwepende Chinese strijdliederen ten gehore te brengen (volgens zeggen nog uit de tijd van Mao-Tse-Tung, dus strijdbaar zal het zeker zijn geweest). Zo kwamen ze natuurlijk opgefokt en heel strijdvaardig in het hotel aan, laat in de avond. En toe begon het spektakel. Naast onduidelijk arabische cijfers ipc chinese tekens, gebrekkig engels en natuurlijk de werking van de sake, konden zij hun kamers niet vinden (en we vertelden jullie al dat het hotel een soort doolhof was). En natuurlijk waren er ook strijdbare chinezen die overmoedig door de drank wel een een andere chinese wilde ........ Onder het roepen van hup sake, hup sake werd menige dartele chinese door de gangen gejaagd, overlast bezorgend aan de rest van de gasten. Toen werd ons opeens duidelijk waarom we de volgende morgen sommige chinezen op hun knieen de ontbijtzaal binnen zagen komen.

Dat is dus gelukkig ook weer helder. Op naar de dag van vandaag. Een heerlijke tocht door de bergen. Na ons eerst moed te hebben ingedronken (nee, geen sake) hebben we de wegwijzers Gotthart pass gevolgd. Een mooie weg, tussen de sneeuwhopen door en een fantastisch uitzicht op de top. Het was prachtig weer dus met de kap open een fantastische ervaring. Eigenlijk viel die ons een beetje tegen want we hadden meer spektakel verwacht, meer hairpins en 14$ hellingen. Volgend jaar maar de Stelvio?

Hier aangekomen in Moltrasio scheen de zon nog steeds volop en hebben we heerlijk met een boek aan de wijn en de gin-tonic gezeten. Boek uit en nu op naar het diner vanavond, restaurant aan de rand van het meer dus dat beloofd wat. Amore???

Morgen op naar de Borgo en met het weer van de afgelopen dagen gaan we er van uit dat we ook morgen weer met de kap open kunnen rijden (voor het eerst in al die jaren dat we naar de Borgo rijden). Laten we er maar van uit gaan dat we het verdiend hebben. Dank overigens voor al jullie leuke reacties. Wij proberen het van onze kant in ieder geval alke dag weer spannend te houden.