De eerste twee dagen

Zondag 11 juli
Ooit geweten dat het vervangen van een batterij voor de noodverlichting in een Boeing 747 ongeveer een uur kost? Wij nu wel, we vertrokken zondag met meer dan een uur vertraging vanaf Schiphol. Gelukkig hadden we een snelle gezagvoerder, hij gooide het gas er op en haalde het uur vertraging in zodat we op tijd in Toronto aankwamen. Uiteraard hadden we toen kunnen genieten van de culinaire uitspattingen van KLM Catering die er voor het gemak van uit was gegaan dat meer dan de helft van de passagiers uit vegetariërs zou bestaan. Voor ons dus de laatste Kip Pangang (leek nergens naar) en een vegetarische sandwich (leek ook nergens naar). Het lekkerste waren nog de Smoked Almonds, dus kun je nagaan.

Na een rustige rit naar Stratford in onze naar benzine ruikende Ford Explorer hebben we nog even wat gegeten in Kings Garden (Nederlandse tijd 11 uur ’s avonds)en vervolgens met Tante Dien de plannen voor de zondag gemaakt. Do some shopping en een bezoek brengen aan haar vriendin Mary, dat zou het worden. Tante Dien is met haar 84 jaar ‘doing pretty good’, wij vonden haar in de afgelopen twee jaar wel erg oud geworden.

Ons B&B (Hal & Barbs Festival House) is gelegen in een rustige wijk in Stratford en na op z’n Labradors begroet te zijn door Jade (net als zijn bazin een beetje te dik!!!!) hebben we om 2 uur ’s nachts (NL tijd) het moede hoofd te ruste gelegd.

Maandag 12 juli
Een goede nachtrust doet wonderen. Om 9 uur aan het uitgebreide ontbijt (allemaal zoet beleg, waar is de kaas?????????) en uitgebreide discussie met de landlady. Vervolgens met Tante Dien kleren gekocht, koffie gedronken en naar Mary in Palmerston gereden. Mary’s moeder is op 106 jarige leeftijd afgelopen maart overleden en Mary voelde zich erg alleen. Haar tuin geeft haar de nodige afleiding en gelukkig heeft ze voldoende vrienden om haar heen om haar op te vangen.

Op de terugweg een hapje gegeten en uiteindelijk Hertz maar gebeld omdat de benzinelucht steeds weer terugkwam. Morgenvroeg krijgen we een andere auto en wordt deze opgehaald. We zullen zien!

Wat ons overigens opvalt is dat hier veel (eigenlijk erg veel) ongelooflijk dikke mensen rondlopen, zowel jong als oud. ‘It has all to do with the fastfood’ zegt Tante Dien die zelf geen gram te zwaar is (en ook geen fastfood eet). In Nederland is het een probleem, maar hier is het zo te zien nog veel erger.

Voor Niek zou het hier een walhalla zijn. De Peterbilts en de big big Volvo’s rijden hier af en aan (groooooooooooote vrachwagen) waarbij de ene nog mooier is dan de andere! Volgende keer moet hij maar mee!