Ans en Fred weer

We hadden het al gemist, het ‘AnsenFredweer’. Gistermorgen werden we wakker in een grijze lucht met de damp tussen de bergen. Gelukkig nog wel de kans gehad om heerlijk buiten te ontbijten maar daarna sloeg het weer om. De eerste druppels vielen toen we met de kap open in de richting van Acqui Terme reden. Daar de wekelijkse markt bezocht, maar zoals overal in Italië, 12 uur gaat de zaak dicht en trekt iedereen de cafe’s/restaurants in om heerlijk uitgebreid tot een uur of twee te lunchen. Maar na een uitgebreid ontbijt bij Ed en Natasja vonden wij een lunch toch niet zo een goed idee. Dus maar een kop koffie. Latte machiato voor Anna en ik dacht eens wat anders te bestellen dan een espresso dopio dus de ober maar in zelfverzekerd italiaans om een Cafe coretto gevraagd. ‘Grappa, cognac?’ vroeg de ober. No, no zei ik, cafe coretto! En hij weer: Si, Grappa, Cognac? Dan maar Grappa dacht ik. En ja hoor, even later stond er een espresso met een flinke scheut Grappa voor mijn neus, de dag begon al goed.
Na Acqui Terme stond Mambruzzo op het programma. Daar ligt de bakermat van de Ammaretti koekjes en de grootste familie distilleerderij voor Grappa van Italie. Via een prachtige route (De Strada del Vino, dat klinkt echt goed!) aangekomen in Mambruzzo. Daar eerst maar eens weer koffie gedronken (maar weer de toevlucht genomen tot de espresso dopio) vergezeld van een uitgelezen verzameling Ammaretti koekjes (noten, vruchten, normaal, etc.). Heerlijk allemaal dus de behoefte aan een lunch verdween weer als sneeuw voor de zon. Met een pak koekjes en een fles Grappa weer terug richting Olmo, daar lagen tenslotte twee spannende boeken op ons te wachten en moesten wij ons voorbereiden op de wijnproeverij.
Met Natasja als gids voorop reden we in kolonne richting wijnboer. Nu ben ik best wel wat gewend wat hard rijden betreft maar ik had toch de grootste moeite om op de smalle bergwegen Natasja in haar Ram Van bij te houden. Later vertelde Ed dat Natasja voor haar doen nog rustig gereden had…….
Aangeland op een kleine familie wijngaard kregen we eerst een rondleiding over de wijngaard zelf. Op de 12 hectare staan 3 verschillende soorten wijndruiven, sinds een paar jaar experimenteert men ook met de Nebiolo wat voor deze wijnboer echt weer een nieuwe fase inluid. Rond de wijngaard staan allerlei vruchtbomen (appels, kersen, moerbijen en hazelnoten) om er voor te zorgen dat de geuren van die vruchten ook op een of andere manier in de wijn terecht komen. Na de rondleiding de proeverij. Werkelijk fantastisch om te zien dat er van zo’n 12 hectare zo veel verschillende wijnen gemaakt werden. En wat niet door de keuring van Opa heen kwam, kwam ook niet op de markt. Hij bepaalde en bewaakte de kwaliteit van de Cascina Bertolotto. Zo kregen we op het laatst nog een eerste slok van de proef met de Nebiolo, heerlijk, maar nog niet op de markt (erg jammer overigens). Na de bestellijsten te hebben ingevuld kwam er nog een speciale fles op tafel. Niet voor de verkoop maar uit de speciale verzameling van Opa, een wijn die hij alleen voor zichzelf maakte. Fantastisch.
Vervolgens op naar een wederom familie restaurant in Olmo. Geen kaart, gewoon eten wat de potv schaft. Via drie antipasti’s, tagliatelles en hoofdgerecht vergezeld van heerlijke Barbaresco naar een heerlijk dessert en uiteindelijk de onvermijdelijke espresso dopio voor €30 per persoon heerlijk voldaan weer naar de Borgo.