Van Berlusconisimo naar de rust

Zo rond het Como meer kun je toch niet ontkomen aan het stereotiepe Italiaanse haantjes gedrag. Kleine Berlusconietjes (ongetwijfeld allemaal met minder geld) draven heen en weer en hebben allemaal een niet aflatende behoefte om zich op een of andere manier in de kijkerd te spelen. Al is het maar door met een opschrijfblokje en een potloodje heen en weer te lopen, je kamernummer te vragen, het vervolgens met veel bombarie doorgeven aan een collega die vervolgens op niet mis te verstane wijze de laagste in rang (geen gouden knopen op zijn witte kelnerspakje) de opdracht geeft om mevrouw en meneer op tafel 10 subito te voorzien van koffie. Toch wel heel boeiend om dat als nuchtere (ja, het was nog vroeg) hollander te zien tijdens ons laatste ontbijt in Moltrasio.

Met ze zon op onze bol reden we dakloos naar de Piemonte. Heerlijk voor een groot deel binnendoor, genietend van de omgeving begeleid door de grom van de zescilinder. Gewoon volop genieten. Een korte tussenstop voor een espresso en een latte macchiato en door naar de Borgo Vallone. Alsof we nooit weg waren geweest, een warm welkom door Ed en Natasja, Mopper en Diva en de drie poezen. Het grote rusten kon beginnen. Maar we zaten nog geen uurtje buiten gezellig bij te kletsen of de lucht betrok, het werd donker en het begon.......te regenen. Een echt 'ansenfredweer' momentje. Gelukkig deze keer maar een kwartiertje, de zon kwam door en tijd voor boeken lezen aan het zwembad.

's Avonds heel traditioneel naar de Pizzeria om heerlijk buiten te genieten van de eenvoudige maar bijzonder smaakvolle Italiaanse volkskeuken.

En nu, naar buiten kijkend, ons opmaken voor een heerlijk ontbijt buiten, een hele rustige dag (we hebben dat verdiend vinden we) en vanavond een heerlijk diner op de Borgo wat we afsluiten met een bubbeltje in de hottub die Ed voor ons vandaag gaat opstoken. Heel vervelend allemaal.

Natuurlijk is hier op de Borgo de afgelopen winter weer van alles gebeurd, daarover morgen meer!