De afgrond

Een onheilspallende titel deze keer. Zijn wij de afgrond ingereden toen we moesten uitwijken voor een drieste Italiaan die als een Enzo Ferrari de berg afkwam? Nee, dan hadden we dit stukje niet kunnen schrijven. Misschien zijn we de in de afgrond gevallen tijdens een wandeling. Ook dat is onwaarschijnlijk omdat we de hele dag gewoon niets doen en dus zeker niet gaan wandelen. Nee, het gaat over de verzakking bij de Borgo, veroorzaakt door de overvloedige regenval van de afgelopen weken, toen wij er nog niet waren. Vlak bij het huis van Natasja en Ed is een groot deel van de weg inclusief de fundering gewoon weggezakt in de afgrond. De perenboom die dicht bij het huis stond staat nu zo ongeveer tien meter verder. En over de oorzaak tast men in het duister. Heeft wel tot gevolg dat er de komende periode (winter) hard gewerkt moet worden aan het herstel want het risico is aanwezig dat er nog meer in de afgrond verdwijnt inclusief de woning...... Dus alle andere plannen in de ijskast? Hun kennende niet dus de buitenkeuken gaat er komen voor het volgende seizoen. Weer een reden om terug te komen.

Gisteren hebben we onze dessertwijn voorraad (kleine flesjes kunnen we nog kwijt in de elfer) aangeviuld bij Chtistina en Gianni van Fortetto dela Luja. Zij produceren als enige in de streek biologische wijnen en op hun domein (met subsidie van het WWF) vind je een enorme verscheidenheid aan vlinders en wile orchideen. Daarnaast ook veel rozen en vruchtbomen die een heel bijzonder aroma aan de druiven meegeven wat je ook duidelijk aan de wijnen kunt herkennen. De dessertwijnen kennen een arbeidsintensief productieproces (met de hand plukken, sorteren, drogen, selecteren, persen, etc.) maar het uiteindelijke resultaat mag er zijn. Heerlijk.

Via een vriend van hun (Berta Distelleria) laten zij hun schillen verwerken tot Grappa, ook daar maar een flesje van meegenomen. Tenslotte is er geen beter digestief als Brachetto Grappa!

Voor het diner hadden we gereserveerd bij Il Giardinetto. Franzesca stond ons al weer op te wachten en de keukenbrigade (haar zus) was al weer druk in de weer om ons van heerlijke gerechtjes te voorzien. Dan valt toch weer eens te meer op hoe eenvoudig en smaakvol de Piemontese keuken is. Geen poespas, gewoon natuurlijke ingrediënten, allemaal prima van smaak. Wellicht speciaal voor ons (?) een voorgerechtje van Zucchini met paprikasaus, een oranje verrassing (zie foto). En toen we vertrokken stond de hele familie ons weer uit te zwaaien: Arrivederci, Ciao Ciao. Tot volgend jaar!