Olav 50

Gisteravond weer heerlijk gegeten bij Skarven Biffhuset. Daar werden we bediend door een oud nederlander die al meer dan 10 jaar in Noorwegen woonde en werkte. Had zich als jongen voorgenomen nooit te trouwen en vanaf zijn vijftigste in een warm land te leven en zie daar: Getrouwd (gevaarlijk spul hoor die blonde Noorse vrouwen) en wonend in het hoge noorden. Het kan raar lopen in een mensenleven. Maar ondertussen had hij zich een plekje veroverd in de Noorse maatschappij en wilde nooit meer terug naar Nederland. Nou ja, nooit, misschien alleen tijdens het carnaval. Nou, aan zijn gezicht te zien en zijn enthousiaste manier van vertellen kunnen wij ons daar van alles bij voorstellen. Na het (overigens verukkelijke dessert) hebben wij hem eens gevraagd wat hij wist over de Trol van Tromso. Wij hadden het nog niet eens volledig uitgesproken of hij legde als door een wesp gestoken zijn middelvinger over zijn lippen en siste: Stil, daar mag niemand wat over horen, kom na sluitingstijd maar even langs dan kan ik jullie wat meer daar over vertellen. Wij snel afgerekend, op naar het hotel en wachten op het seintje van de ober, laten we hem voor het gemak Lambiek noemen, dat de kust veilig was. Zo rond 11 uur kwam het verlossende berichtje. Wij op naar het Biffhuset en daar stond Lambiek ons al op te wachten. Hij nam ons mee naar de voorraadkamer van het restaurant en gezeten tussen de lappen vlees, vissen en liters drank begon hij te praten.

Zo’n honderd jaar geleden begon hij zijn verhaal, leefde hier in Tromso op de Skolhutte Hull een simpele herder. Hij leefde daar alleen met zijn kudde rendieren en genoot van het buitenleven. ’s Morgens voerde hij zijn rendieren, deed wat onderhoudsklusjes gedurende de dag en ’s avonds na het wederom voeren van de dieren en het nuttigen van een eenvoudige doch voedzame maaltijd begon hij zijn tweede leven. Hij kleedde zich om, omgaf zich met een wolk van Gucci Guilty en ging met zijn 4x4 richting centrum Tromso. Daar kenden ze hem als Olav Fifty, een verwijzing naar Fifty Shades of Grey (dat ook toen al bestond), het waarom zal jullie snel duidelijk worden vervolgde Lambiek zijn verhaal terwijl zijn ogen begonnen te glinsteren. Olav namelijk zag er perfect uit. Zijn gespierde lichaam, geen onsje te veel, mooi gebruind door het buiten werken, had altijd de mooiste vrouwen om zich heen. Hij had daar zoals men zei een perfecte neus voor. En zodra er ook maar weer een maagd beschikbaar kwam was Olav er als de kippen bij om haar de fijne kneepjes (en dan bedoel ik ook kneepjes) van het edele liefdesspel bij te brengen. En natuurlijk bleef zijn naam en faam niet onbekend, Tot ver in de omgeving kende men de escapades van Olav.

Nu wil het geval dat de haven van Tromso in die tijd ook regelmatig werd aangedaan door een nederlands zeilschip met daarop een belangrijk persoon. Wie of wat is eigenlijk uit de geschiedenisboeken verdwenen, het enige dat men weet is dat hij Bernard heette. En, zo ging het verhaal al snel, hij hield net als Olav ook wel van de vrouwtjes. Toen hem dan ook het verhaal van Olav ter ore kwam liet hij Olav bij een van zijn bezoeken aan Tromso ook ontbieden op zijn zeiljacht. Olav kende ondertussen echter de reputatie van Bernard en weigerde te komen. Dat was een cruciale fout en geeft een desastreuze wending aan het verhaal. Maar daarover later meer sprak Lambiek, morgen na sluitingstijd het vervolg, anders krijgt de baas argwaan waarom het licht hier nog zo lang aan staat.

Oopgewonden thuis gekomen lieten wijn het verhaal van Lambiek nog eens bezinken. Het zou toch niet dat……, nee dat zou wel heel bijzonder zijn. Waren wij iets op het spoor waar de Prive en de Story hun vingers bij af zouden likken…….

Vanmorgen na het ontbijt de wandelschoenen aangedaan en er een culturele dag van gemaakt. Eerst op naar de meest noordelijke glasblazerij waar hele mooie glaskunstwerken werden gemaakt en daarna naar het Polaria museum waar ons nog eens duidelijk werd gemaakt hoe wij met zijn allen de aarde volledig naar de afgrond leiden. Met als sluitstuk het voeren van de zeehonden gingen we toch met wat gemengde gevoelens weer op naar het centrum van Tromso. Onderweg besloten we om te kijken of er wellicht nog ruimte was op de boot voor een Fjorden cruise. Dat was er, dus morgen gaan we met de boot door een aantal van de meest spectaculaire fjorden varen. Op de vraag hoe lang zo’n cruise duurde antwoordde de medewerker van Tromso Safari: Dat is helemaal afhankelijk van de kapitein! Nou, dat geeft vertrouwen.

Vanavond weer wachten op het signaal van Lambiek voor het vervolg van de Olav 50 story, lekker slapen en morgen gezond weer op!