Olav ontvoerd

Het signaal van Lambiek liet lang op zich wachten. Na een heerlijke maaltijd bij de Mathallen zaten we te wachten op het signaal dat de taken van Lambiek er op zaten en we de rest van de rollenstory konden horen. Maar wat er ook gebeurde, geen signaal van Lambiek, dus uiteindelijk maar het moede hoofd te ruste gelegd. Nog even naar buiten gekeken of we nog een glimp van het Noorderlicht konden opa hangen maar geen activiteit in de lucht dus slapen maar.

Na wederom een heerlijk uitgebreid ontbijt (overigens wel vechten voor een plekje om te zitten, iedereen lijkt op excursie te gaan en komen allemaal gelijk ontbijten) op naar Tromso Safari, op zoek naar de kapitein van de Scandic Explorer die ons mee zou nemen op de fjordentocht. Met allerlei nationaliteiten om ons heen werden we opgehaald en welkom geheten aan boord. Lekker comfortabel (eigenlijk gewoon lekker warm) in de grote hut en op naar de fjord. Zo nu en dan even naar buiten om wat foto’s te nemen (adembenemende vergezichten) en dan weer snel naar beneden om op te warmen. Als je met meer dan 18 knopen over de koude fjord vaart is het echt koud, dat kan ik jullie verzekeren. Fjorden hier in de omgeving van Tromso zijn niet zo spectaculair als die in het meer zuidelijke deel van Noorwegen. Hier zijn de fjorden breed en minder hoog maar dat nam niet weg dat het toch een mooi gezicht was. Tijdens onze tocht kwamen we langs een ondergrondse scheepshaven, waar via een nauwelijks vanuit de lucht herkenbare tunnelopening in de tweede wereldoorlog zo’n 22 onderzeeërs een plek konden vinden. Later werd deze ‘haven’ ook gebruikt voor de filmopnamen van James Bond You only live twice met de enige echte James Bond Sean Connery. Het totale complex is nu gekocht door een investeerder, wat de plannen er mee zijn weet eigenlijk nog niemand. Op de terugweg kregen we nog aardig wat informatie over ons heen. De rode huizen en schuren zijn over het algemeen boerenbedrijven of huizen van (zeker in het verleden) arme mensen, de witte huizen van de meer welgestelden. Rode verf was (en is) namelijk in Noorwegen omdat dat hoofdzakelijk uit dierenbloed bestond, de witte verf was een heel stuk duurder. Soms zag je in het verleden dan ook dat de voorkant van een huis wit was geverfd terwijl de achterkant nog steeds de karakteristieke rode kleur had. Tegenwoordig speelt dat niet meer zo.

Terug in de haven na een prachtige tocht aan de vissoep en daarna op naar het hotel, ons voorbereidend op de avond. Hapje eten en weer wachten of wellicht Lambiek vanavond zijn verhaal af zou kunnen maken.

Op weg naar ons avondmaal liepen we even naar de haven om daar in het relatieve donker te kijken of er wellicht nog Noorderlicht activiteit te zien was. Wat we toen te zien kregen was ongelooflijk, het Noorderlicht zoals we tot nu toe alleen op de reclamefolders hadden gezien. Lichtgroene banen door de lucht, een prachtig gezicht. Daar waren we voor gekomen en hier kregen we het in ruime mate toegediend. Geen ijskoude safari, geen lange tour in de bus, nee, gewoon in de haven, boven Tromso! Fantastisch.

Op weg naar het hotel kregen we het signaal van Lambiek dat hij tijd had om ons te ontvangen om het verhaal van Olav50 af te maken. Wederom gezeten zin de voorraadkamer van Skarven vervolgde hij zijn verhaal: De weigering van Olav om op bezoek te komen bij Bernard bleef niet zonder gevolg. Terwijl Olav zich van geen kwaad bewust was en naar zijn gebruikelijke restaurant ging om te speuren naar een nieuwe verovering had hij niet in de gaten dat hij gevolgd werd door twee donker geklede mannen. Toen Olav het restaurant in ging werd hij door een van de mannen gevolgd en bleef de andere buiten staan. In het restaurant aangekomen keek Olav om zich heen en zag aan de bar een aantrekkelijke blondine zitten die helemaal in zijn plaatje paste. Quasi nonchalant ging hij naast haar zitten en knoopte een gesprek met haar aan. En zoals gewoonlijk was de jongedame in kwestie binnen de kortste keren in de ban van Olav en voordat zij het zelf helemaal in de gaten had zat zij bij Olav aan tafel met een heerlijk glas champagne. Na het eerste glas en het voorrecht gooide Olav er nog een schepje bovenop en zag aan haar ogen dat hij vanavond weer zou kunnen scoren. Hij ging zo op in zijn spel dat hij geen aandacht schonk aan de twee mannen die aan het tafeltje naast hen gingen zitten. Had hij dat maar gedaan, dan zou het verhaal niet zo’n dramatische wending krijgen en zou hij met zijn nieuwe verovering de nacht van zijn leven hebben gehad.

Na het hoofdgerecht en het zoveelste glas champagne stapte de nieuwe verovering van Olav van tafel om even haar neus te poederen, verwachtingsvol omkijkend naar Olav die nu in de hoogste versnelling opereerde. Dat kwam helemaal goed dacht hij bij zichzelf maar voordat hij er erg in had werd hij hardhandig vastgepakt door een van de mannen die in zijn oor siste: Rustig meelopen nu, dan zal je niets overkomen! Verstijft van schrik liep Olav mee, geen idee hebbend wat hem nu overkwam. Voor hij er erg in had werk hij buiten het restaurant in een geblindeerde auto gegooid met de mededeling: Stilzitten nu en geen praatjes! Nauwelijks bekomen van de schrik ging de deur van de auto weer open en werd zijn nieuwe verovering met grote schikken, volkomen in paniek ook in de auto gegooid. De twee mannen (die hij zich nu kon herinneren van het restaurant) stapten ook in en in vliegende vaart reden ze in de richting van de haven. Daar werden ze beiden geblinddoekt en richting steiger geloodst. Olav kon iets onder zijn blinddoek doorkijken en zag dat ze naar een jacht werden geleid met een rood-wit-blauwe vlag. In de gauwigheid zag hij ook nog een flard van een afbeelding van een anjer………….

Helaas, ik moet er weer een eind aan maken zei Lambiek. Ik had het graag vanavond afgemaakt maar helaas, de tijd is om. Morgen tijdens jullie laatste avond het slot van het verhaal van Olav en zijn nieuwe verovering.