De laatste episode

Terug in Varsseveld kunnen we in alle rust terugkijken op een fantastische vakantie in Tromso. Na een perfecte vlucht met Transavia (toen was eer nog geen spraken van acties van de piloten) die ruim een uur voor schema aankwam op Schiphol stond onze auto al warm klaar tussen vertrekhal 2 en 3 (bedankt Central Parking voor de uitstekende service). Thuis aangekomen het bekende koffers uitpakken, was sorteren en op naar de plaatselijke snackbar om een ordinaire vette hap te scoren.

Zondag was het tijd om de foto’s te sorteren en een mooi album te maken. Een album dat de tastbare herinnering zal zijn van al onze ervaringen in het hoge Noorden. Ervaringen om nooit te vergeten en ons al weer doen uitkijken naar de volgende reis naar Noorwegen in mei 2018, een cruise met de MS Koningsdam naar Flåm, Kristiansand en Oslo. Zal ons benieuwen. Natuurlijk zullen we ook daar weer uitgebreid verslag van doen.

Maar voor we de verhalen over deze vakantie afsluiten zijn we jullie natuurlijk nog het vervolg van het verhaal van Olav50 en zijn nieuwe verovering schuldig. Onze laatste avond in Tromsø hebben we namelijk af kunnen sluiten met de laatste informatie van Lambiek die die avond alle tijd voor ons had. We hebben jullie achtergelaten op het moment dat Olav en zijn nieuwe verovering (laten wij haar voor het gemak Stine noemen) geblinddoekt en wel naar een voor hen onbekend jacht werden geleid. Via de loopbrug werden ze naar een ruimte geleid waarna ze na het sluiten van de deuren hun blinddoek af moesten doen. Knipperend met hun ogen om aan het felle licht te wennen keken ze rond. Vanuit zijn ooghoek zag Olav dat Stine de tranen in haar ogen had, bang en onwetend wat haar te wachten stond. De ruimte waarin ze zaten zag er erg luxe uit, het vreemde was wel dat er geen ramen in zaten en er van buiten af geen enkel geluid naar binnen kwam. In een van de hoeken van de kamer bevond zich een heel groot hartvormig bed waarvan Olav ondanks alle onzekerheid direct dacht dat dat ook wel eens iets voor hem zou kunnen zijn. Langzaam dwaalden zijn gedachten af naar de mooie Stine en alles wat hij met haar van plan was geweest die avond. Hij schrok op uit zijn gedachten toen er een deur werd geopend en een rijzige persoon met een goudkleurige pilotenbril de kamer binnenkwam, vergezeld van twee stevig uitziende bewakers (althans, Olav dacht direct dat zij bewakers waren). De man keek taxerend naar Olav en richtte zijn blik vervolgens op Stine. Hij bekeek haar van top tot teen en knikte goedkeurend. ‘Mooie vangst Olav’ sprak de man ‘en haar wilde je niet met mij delen? Niet zo verstandig denk ik, allereerst mijn uitnodiging om hier te komen weigeren en dan vervolgens Stine voor jezelf houden. Je zult begrijpen dat dat niet ongestraft kan blijven, als ik iets wil dan gebeurt het ook, koste wat kost. Met een paar steekpenningen zo hier en daar krijg ik wat ik hebben wil. Zoals je hebt gemerkt zijn wij ondertussen uitgevaren en wat mij betreft val jij straks heel toevallig overboord, Stine en ik vermaken ons wel nietwaar? sprak hij terwijl hij naar de doodsbange Stine keek.

Olav liet de woorden op zich inwerken en dacht koortsachtig na, wat stond hem te doen? Hij kon Stine toch niet achterlaten in de armen van Bernhard en zelf het risico lopen om overboord te worden gegooid. Hoe kon hij zichzelf en Stine hier uit redden? Lang tijd om hier over na te denken had hij niet want voor hij het wist pakten de twee klerenkasten hem onder zijn oksels vast en brachten hem naar buiten. Buiten was het donker en koud, slechts flarden van de Aurora Borealis verlichten de lucht en brachten een mysterieuze sfeer te weeg. ‘Laten we nog maar even door varen’ sprak een van de kleerkasten, verderop is het water nog kouder en veel dieper dus daar kunnen we deze vrolijke vriend beter de boot uit zetten’ Olav bedacht van alles om te kunnen ontsnappen maar de mannen hadden hem stevig in hun greep. En tenslotte was ontsnappen niet Olav’s sterkste punt, zijn kwaliteiten lagen op heel andere terreinen.

‘Wat er verder is gebeurd verteld de historie niet’ beëindigde Lambiek zijn verhaal ‘maar jullie hebben vast genoeg fantasie om daar van alles over te bedenken. Het enige dat we weten is dat er na de verdwijning van Stine en Olav een aantal bijzondere zaken zijn ontdekt rondom Tromsø. Ten eerste zijn de frequente bezoeken van het grote jacht opeens beëindigd, iemand met heel veel gelijkenis met Stine wordt regelmatig samen met een dochter genaamd Anjer gesignaleerd op cruise schepen (het zal toch niet, dachten wij) en rond Tromsø dwaalt vanaf de plotselinge verdwijning van Olav een trol met een ‘lullige’ neus rond. Het is en blijft een mysterie. De brildragende Bernhard is overigens nog wel een aantal malen in het nieuws geweest met vermeende veroveringen en onduidelijke nakomelingen maar veelal werd dat nieuws afgedaan als nepnieuws en werd overgegaan tot de orde van de dag.

Dit was het dan weer, tot in mei 2018!