Dode motorrijders en morsige obers

Het was me het dagje wel. Na de (weer veel te zware) koffers te hebben ingepakt in Varsseveld en huis en haard in de goede handen van Lida en Wim te hebben achtergelaten op naar Ede. En schrik.....daar stonden nog meer koffers en tassen op ons te wachten. Volledig volgestouwd de TomTom ingeprogrammeerd en vol goede moed en goede zin op pad. Daar kwam de eerste waarschuwing, zowel op de radio als via Tom. Ongelukken rond Antwerpen, meer dan een uur vertraging. Omleidingsroute dan maar? Op basis van onze eerdere ervaringen direct maar voor JA gekozen. En dat pakte prima uit. Via Roosendaal richting Antwerpen, de ring van Anrtwerpen vermijdend en met hooguit 10 minuten vertraging op naar La Douce France. Een sanitaire (en voor Niek een BiFi) stop richting Parijs. Dat ging helemaal goed tot de in de kijkers file van een motorongeluk terecht kwamen. Niet verwonderlijk trouwens als je ziet hoe de Parijse motormuizen zich op de weg gedragen. Kamikazepiloten, met 80 tot 120 tussen de files door, van links naar rechts. Niet verwonderlijk dus dat er per dag in en rond Parijs minimaal 1 motorrijder om het leven komt.

Vlak voor Nanterre (hoofdkantoor BNP Paribas Cardif, heeft de familie dat ook eens gezien) werden we door Tom naar een tolpoortje gestuurd. Creditcard er in, slagboompje open en doorrijden. We reden toen een nieuwe tunnel in, slechts twee meter veertig hoog, die men heeft aangelegd (12 kilometer) onder o.a. Versailles door. Midden in de tunnel (toen we net het bordje 8000 meter hadden gepasseerd) kregen we van Tom de opdracht 'Neem de volgende afslag". In de Tunnel????? Maar inderdaad, in de tunnel was een afslag die ons naar een volgende tunnel bracht en vervolgens weer naar buiten naar de snelweg ri. Rouen. Prima geregeld, wat betekende dat we slechts 16 minuten na de oorspronkelijk geplande aankomststijd in Magny aankwamen.

Het hotel hadden we gekozen op basis van oa de aanbevelingen 'Zeer goed' op Booking.com. Welnu, de kamers waren prima, daar kun je niets over zeggen. Het hotel aan de buitenkant is echter wel aan een verfje toe. En wat het restaurant en de bediening betreft........

Niek dook als eerste het zwembad in en wij verpoosden ons op het terras. Drankje besteld bij een popieJopie ober (daar ontdekten we de eerste vlekken op zijn broek), een tweede ober die de verkeerde bestelling kwam brengen (met nog meet vlekken op zijn broek) en als overmaat van ramp uiteindelijk drie gerechten bracht en de hamburger voor Niek was vergeten. Daar zat het manneke..... Na een frans kwartiertje (en overigens ook een vergeten fles mineraalwater en de salade) kwam dan uiteindelijk de bestelde hamburger.

Daar zat volgens het menu echter ook nog een ijsje bij. Toen we de ober daarop attent maakten was het Tout suite en wist hij het kant en klare ijsje binnen 15 minuten op tafel te krijgen. Chapeau!

Het wijntje en de koffie toen maar eens in het Frans besteld. En dat werkte, binnen vijf minuten was de bestelling er, hoezo sjovinisten die Fransen.

Na een goede nachtrust had het sportieve gedeelte van de familie zich verheugd op een workout in het zwembad. Helaas, zwembad gesloten ivm schoonmaakwerkzaamheden, terwijl het hotel vol zit met kinderen, je verzint het niet.

Dadelijk op naar het ontbijt en dan op weg naar ons kasteeltje in Lencloitre. De limburgse tak is ondertussen ook onderweg dus dat komt helemaal goed! Tot het volgende verslag.