Het klitgedrag en de dode cavia van Pierluigi

De Borgo heeft vier riante onderkomens voor evenzovele stellen die hier hun vakantie willen vieren. Heerlijk rustig, niets moet en als je een praatje wil maken is er altijd wel een ander stel waar dat mee gaat lukken. Individualiteit staat hier hoog in het vaandel, tenminste, zo waren we dat tot nu toe gewend. Deze keer is het echter andere koek. Toen wij aankwamen zagen we de lounge stoelen op het terras al in een kringetje staan, bezeten door zes gasten die geanimeerd met elkaar in gesprek waren. Dat was nog tot daar aan toe, voor ons was het wel een nieuwe gewaarwording. De volgende morgen bij het ontbijt werd het nog gekker. Ed dekt voor iedereen apart in de lavendeltuin, maar dit keer hadden de drie stellen hun placematje opgepakt en zaten ze wederom geklit bij elkaar aan de grote tafel te ontbijten. Wij hebben ons daar maar aan onttrokken, wat overigens wel een aantal verbaasde blikken opleverde. Voor Natasja en Ed was dit ook een nieuw fenomeen, iedere ochtend toch weer apart dekken en toch weer allemaal bij elkaar. Maar goed, wij houden ons aan de oude traditie en genieten elke ochtend individueel van de heerlijke lekkernijen van Ed.

Gisterenavond uiteraard met (bijna) zijn allen genoten van Nederland-Chili. Alhoewel het natuurlijk nergens over ging was de 2-0 toch een hele mooie. De Nederland-Duitsland finale die Mirella heeft voorspeld komt dichterbij. Flessen wijn en chips in plaats van bier en bitterballen maakten er een bijzondere wedstrijd van.

Daarna gelijk even doorschakelen naar een gezamenlijk diner (eigen keuze) wat met elke gang gezelliger werd. Discussies over de uiterste versheidsdatum, visafslagen, Zwarte Cross, Kruikenzeikers en allochtonen, alles kwam in sneltreinvaart voorbij (net als de wijn overigens).

Als uitsmijter kregen we het over de dode cavia van Pierluigi. Kaalheid is namelijk voor de Italiaanse man een heel groot probleem (noem het maar het Berlusconi syndroom). Scheidingen 2 cm boven het oor met een overlap naar de andere kant, kruinen in de nek met alles naar voren gekamt, stijf in de haarlak, alle vormen van kaalheid verdoezelen kom je hier tegen. En dan natuurlijk ook de hier in grote getale verkochte toupet (de dode cavia). Natasje kan het dan ook vaak niet laten om bij het zien vanzo’n toupet in de supermarkt te roepen: Ed, sla hem dood, hij leeft nog!