Tepelkruiken en onbevredigde verlangens

Na de onweersbui van gistermorgen zagen we het langzaamaan weer prachtig weer worden wat betekende dat we wederom buiten van ons heerlijke ontbijt konden genieten. De bruine suikertaart van Ed was weer top en dus was het tijd voor het maken van plannen voor de dag. Boek uitlezen, aan het zwembad liggen, benzine halen (Super98 is nog steeds lastig te krijgen) of misschien toch maar weer een wijnboer bezoeken. Lastige keuzes die ons elke dag toch weer voor een dilemma stellen. Maar eerst de belangrijkste keuze: Waar gaan we eten vanavond? Na verschillende alternatieven te hebben overwogen viel de keus op Frankino in Loazollo waar we naast pizza’s ook zouden kunnen genieten van een stevig stuk vlees. OK, dat vraagstuk was dus opgelost. Nu de daginvulling nog. Daar namen we onder het genot van een espresso en een latte machiato maar even de tijd voor. Uiteindelijk werd ons die beslissing heel makkelijk gemaakt want de lucht trok dicht en dus werd het een bezoek aan Serravalle Scrivia, de bekendste Designer Outlet van Noord Italië.

Volledig tegen het richtingsgevoel van Anna in kwamen we met de assistentie van TomTom begin van de middag aan in Serravalle waar we ons konden vergapen aan wandelende tenten met oogspleten die de Gucci’s, de Prada’s en de Versace’s plunderden. En natuurlijk de bussen vol met Chinezen die vanuit Milaan werden aangevoerd.

Weer thuisgekomen in de Borgo wachtte ons het bericht dat Frankino met vakantie was, geen pizza of stevig stuk vlees dus. Op zoek naar een alternatief kwamen we al snel op een bekend adres van vorige verblijven, Il Giardinetto, met de altijd lieve Francesca die samen met haar zus en vader en moeder het typisch Italiaanse familie restaurant bestierd.

Uiteraard werden we weer met open armen ontvangen (ik had het geluk dat ik naast mijn eigen begroeting ook twee dikke pakkerds van Natasja en Ed aan Francesca mocht geven) en na het kiezen van de wijn ging Il Giardinetto weer helemaal los. Vijf antipasti’s, 1 primo (gelukkig een halve portie maar aangezien de zus van Francesca een ruime hand van delen heeft was het nog heel veel), de secundo (de hoofdschotel) en toen nog de keuze uit heel veel lekkere dolces. Die hebben we maar overgeslagen en ingeruild voor koffie met de gesuikerde hazelnoten (met uiteraard het door Vader Giardinetto gestookte digestief). Heerlijk allemaal maar gewoon veel te veel.

De wijn die dit alles begeleide (een witte Cortese en een rode Barbera) kreeg zijn uitwerking op Anna die opeens op de buffetkast een paar heel bijzondere kruiken zag staan. De vorm was inderdaad laten we zeggen uitdagend dus al snel kregen ze de naam tepelkruiken. Aan jullie om je daar dan maar een voorstelling van te maken.

Uiteindelijk raakten we in gesprek met Francesca die ons vertelde hoe moeilijk het was om in Italië te ondernemen. Alle regeltjes, alle belastingen, alle verhogingen van energieprijzen en de enorme bureaucratie boorde nagenoeg alle ondernemersgeest de bodem in. Zij hadden dan nu ook maar besloten om in de wintermaanden dicht te gaan omdat het gewoon niet rendabel te krijgen was. De hoop was nu gevestigd op de nieuwe regering maar we waren het er al snel over eens dat er nog wel heel wat water naar de zee zou vloeien voor dat er van een echte verandering sprake zou zijn. Dit alles betekende ook dat de kinderwens van Francesca voorlopig niet kon worden ingevuld omdat er veel te veel onzekerheid was en er daarnaast zeven dagen in de week hard gewerkt moest worden in het restaurant. Toch jammer dat de bureaucratie (zoals we ook al vaak via Natasja hebben gehoord) zo veel individuele ondernemersgeest de kop indrukt en het land niet vooruit helpt.

Vandaag is er voor ons een evenement georganiseerd, via een bezoek aan een geitenkaasmaker, een wandeling over de wijngaarden, een wijnproeverij en een bijzonder diner hebben we vanavond weer voldoende stof om jullie morgen weer van onze wetenswaardigheden op de hoogte te stellen.