Ansenfredweer

De commentaren (waar we overigens heel blij mee zijn) hebben ons toch genoodzaakt om de onderwerpen en zeker de titels van onze stukjes een beetje te kuisen. Uiteraard allen in de titel, ons gedrag en de belevenissen zullen ongecensureerd aan het web worden toevertrouwd.

Dus vandaag: Ansenfredweer. Trouwe lezers van onze verslagen weten dat al, bewolking, hoopgevend zonnetje, weer bewolking, klein beetje regen, weer een hoopgevend zonnetje en dan een stevige onweersbui. Op dat weer hadden we de laatste jaren een abonnement tot vorig jaar en het begin van deze vakantie. Maar gisteren was het weer zo'n dag. Dus na het ontbijt maar snel naar binnen en met de regen tegen de ramen de boeken ter hand genomen.

Om drie uur stonden we paraat om de excursie mee te maken. Op naar de kaasmaker en wat ons allemaal nog meer te wachten stond. Onderweg daar naar toe kregen we een indruk van het weer aan de andere kant van de heuvels, daar was het echt noodweer geweest. Modderstromen vergezeld van stenen en takken die over de wegen waren gespoeld en nu met man en macht van de weg af werden geschoven. De burgemeester van elk dorp is namelijk hoogstpersoonlijk verantwoordelijk voor het berijdbaar houden van de weg, niet voor de bewoners maar om de hulpdiensten de vrije doorgang te kunnen garanderen. Een drukte van belang op weg naar Loazollo.

Daar aangekomen kregen we een rondleiding over de boerderij van de kaasmaker. Piemontese koeien, schapen en geiten zorgden voor de melk. Nu zijn Piemontese koeien geen echte melkgevers, maar de melk die ze geven is erg vet en uitstekend om de typisch voor deze streek bekende blauwe kaas te maken. Op het erf kwamen we overigens konijnen, eenden en wat dies meer zij tegen, het was goed dat Marianne Thieme hier niet rondliep want dan waren er zeker kamervragen gesteld.

Na de rondleiding een proeverij. Van hele jonge kaas (1 week) via een combinatie schaap/koe naar de blauwe kaas. Erg lekker, een Brachetto werdf node gemist om de blauwe kaas echt tot haar recht te laten komen. Vervolgens werden we door de kaasmaker meegetroond naar de overkant van de weg waar de zoon des huizes een nieuw restaurant had geopend. Trots als een aap met zeven lullen troonde hij ons mee, stelde ons voor aan zijn zoon en toonde ons een niet typisch Italiaans restaurant, heel mooi ingericht, gestructureerd en een hele mooie wijnkelder. een adresje om te onthouden.

Daarna via een hele mooie route (het was intussen opgeklaard) naar Isobella della Croce voor een wijnproeverij. Na een wandeling over de wijngaard en een enthousiaste uitleg van de wijnmaker op naar het proeflokaal. Daar was het weer volop genieten en de verleiding om de laatst geproefde Brachetto aan te schaffen konden we toch weer niet weerstaan. Gelukkig hebben we transportbedrijf Pieper achter de hand om datgene wat we niet mee kunnen nemen toch naar Nederland te krijgen.

Afsluitend op naar Nel Bosco waar een heerlijk diner met bijpassende wijnen voor ons klaar stond. Een gezellige avond waar we uiteraard weer de wereld hebben verbeterd en via de Italiaanse overheid, de Nederlandse regelgeving via het Europese parlement weer bij de essentie terecht kwamen: Je zal overal moeten werken, niets komt je aangewaaid.

Vandaag een rustdag, hopelijk lekker in de zon aan het zwembad, de laatste hoofdstukken lezen en al vast een beetje passen en meten om zo veel mogelijk van onze waren mee te kunnen nemen. Morgenochtend waarschijnlijk geen verslag, als alles goed gaat morgenavond een verslag van de reis naar Schwabisch Hall, onze tussenstop richting Varsseveld.