Reetjes gespot

Je hebt van die dagen dat je wakker wordt en bij jezelf denkt: Wat is er gisteren nu toch allemaal gebeurd? Dan zijn er twee mogelijkheden, of er is zoveel gebeurd dat je er geen zinnig verhaal van kan maken of er is zo weinig gebeurd, wat eigenlijk het zelfde effect heeft. Welnu, vanmorgen is het zo’n dag. Gisteren hebben we eigenlijk (en daar is vakantie soms ook voor bedoeld) eigenlijk helemaal niets bijzonders gedaan. Gebruikelijke ontbijt in het zonnetje (met wel als verrassing heerlijke croissants), uitgebreid koffie drinken met het nieuws uit Nederland, Natasja even ingehuurd als de plaatselijke VVV en vervolgens met de Elfer dakloos naar Canelli gereden. Daar uitstekend geluncht in de Enoteca en vervolgens een mooie tocht gemaakt naar Pierfranco Baldi, een wijnboer waar Wilma en Michel ons op attent hadden gemaakt (Puro en Due). Pierfranco (die er op de website bijzonder aantrekkelijk uit ziet, klein detail) verwelkomde ons en riep al snel zijn zoon omdat onze conversatie in het Italiaans toch niet zo erg vlotte. Onder het genot van diverse soorten wijn en het enthousiaste verhaal van zoon Baldi kregen we een indruk van de passie waarmee de gehele familie mooie wijnen maakte. De zoon was de zesde generatie wijnmakers, 14 hectare mooi druivensoorten en (h)eerlijke producten. Met een flink aantal dozen verlieten wij Baldi om weer via een prachtige route met hele mooie vergezichten terug te keren op de Borgo.

Zon was verdwenen achter de wolken dus hebben we de boeken ter hand gepakt en een flinke bres geslagen in onze leesvoorraad. Glaasje wijn er bij, wie doet je wat.

Zo tegen de schemering regelmatig naar buiten gekeken of er eventueel wild te zien was. Ons was namelijk door de plaatselijke VVV gemeld dat er zich een moeder ree met een kleine Bambi zich nagenoeg iedere avond en ochtend meldde vlak bij de Borgo. Tot op heden echter hadden we er nog niets van gezien dus we dachten al aan een toeristentrekker verhaal. Tot we iets zagen bewegen in het struikgewas. Twee reeën (waarschijnlijk vader en moeder) liepen in alle rust op nog geen veertig meter van ons heerlijk te grazen. Vooral de bloemetjes hadden hun voorkeur. Een prachtig gezicht. Kleine Bambi hebben we helaas niet gezien maar dat komt nog wel. Helaas werd het mooie plaatje verstoord omdat een van de andere gasten volop in het zicht van de twee reeën hardop blèrde: Kijk daar lopen twee reeën!, waarop ze uiteraard direct de benen namen.

Vanmorgen een behoorlijke onweersbui gehad, nu trekt alles weer open dus we gaan weer een prachtige dag tegemoet. Misschien wordt ik morgen wakker met het idee: Hoe krijg ik alle belevenissen van gisteren nu op papier. We wachten het af!