Het fluitje van Natasja

Dat was me toch wat gisteren. Net op de valreep voor ons vertrek kwamen we toch nog weer tot een paar wonderbaarlijke ontdekkingen. Herinneren jullie nog het verhaal van Natasja die op de tafel danste? En dat haar reactie was dat die passage de minimaal 1% verzonnen zou zijn? Welnu, het commentaar van Natasja’s moeder liegt er niet om, zij schreef op Facebook: Wat, al weer? Volgens mij is verder commentaar overbodig.

Ook zaten wij gistermiddag nietsvermoedend nog even na te praten met Ed over het wel en wee op de Borgo en alle plannen die er nog op stapel staan toen we een fluitje hoorden en Ed als versteend bleef staan en zei: Dat is het fluitje van Natas, ik sta te lang te kletsen…… Later bleek dat het fluitje het enog goede communicatie middel is van Natasja richting Ed (naar zijn zeggen omdat het vele werken met de slijptol hem minimaal aan één kant doof had gemaakt).

Zo denk je na het vijfde bezoek aan de Borgo toch wel alles te weten maar dan komen er toch weer verrassingen, iets waardoor we de Borgo zo hoog op ons lijstje hebben staan en het daar voorlopig ook zal blijven.

‚s Avonds was er voor ons een tafel gereserveerd in San Giorgo di Scarampi, in Testa di Gui, bovenop de berg, prachtig uitzicht, altijd wind en een op Osama lijkende eigenaar die op zijn zachtst gezegd toch wel een aantal autistische trekjes heeft. Daar aangekomen bleek dat ze een nieuwe ober hadden die er in ieder geval nog een leuke en gezellige boel van maakte. Osama kwam binnen en alhoewel hij ons al zeker vier keer eerder had meegemaakt kon er nog geen Buona sera af, niet echt een horecatijger dus. Het eten is overigens heerlijk, zijn vrouw kookt met natuurlijke ingrediënten (veel uit eigen tuin) werkelijk de sterren van de hemel. Was dus wederom een prima diner (helaas viel de Chardonnay wat tegen) en de nieuwe ober was echt een aanwinst.

Overigens was het diner in Testa di Gui min of meer een verplicht nummertje omdat er te weinig belangstelling was voor een diner op de Borgo. Waarschijnlijk omdat een van de gasten (niet wij overigens) zich al had aangemeld en de rest met die wetenschap in het achterhoofd maar vriendelijk bedankte. Vastgebonden zitten op een stoel is toch niet ieders ding……..

Thuisgekomen stond de hottub voor ons klaar en kijkend naar de sterrenhemel werden we langzaam rosé gebraden. Beetje afkoelen en op naar bed voor de reis naar huis.

Vanochtend op tijd (voor ons vakantiedoen) uit bed en passend en metend 28 flessen wijn her en der in koffers en de Elfer gestouwd. Transportbedrijf Pieper hoeft er dit jaar niet aan te pas te komen. Wordt thuis we voorzichtig uitpakken want ze kunnen overal zitten.

Via de San Bernardino zijn we via Zwitserland en Oostenrijk nu aangekomen in Schwabisch Hall, Hotel Rebers Pflug. Lid van Les Jeunes Restaurateurs d’Europe dus ons inziens een mooie afsluiting van de wederom fantastische vakantie op de Borgo. We kunnen het niet vaak genoeg zeggen, Natasja en Ed, wij voelen ons met name door jullie zorg en aandacht thuis in de Borgo en hebben wederom genoten van een fantastische week. Keep up the spirit en we zijn er volgend jaar weer bij (hopelijk dan ook met een feestje bij Christina en Gianni).

Iedereen dank voor het lezen en de commentaren. Wij hebben genoten van het maken en de reacties. Ter afsluiting een gedachte die we tegenkwamen in een boek dat tijdens de vakantie door ons is verslonden:

The universe will fulfill all your dreams, but it has to know what you want! And you have to ask for it. There is no secret to succes. Just do what you love, be hungry and stay foolish!