Simpel door de Simplon

Simpel door de Simplon, daar kom ik straks op terug. Eerst nog even over ons hotel in Andermatt. River House Hotel, we hadden het kunnen weten, lag naast een riviertje. En dan niet zo’n traag stromende Nederlandse kolk, maar een woest kolkende bergbeek. En die maakt herrie, veel herrie en dus kwam er van een rustige nachtrust niet veel terecht. Daarnaast was het een ‚Typical Swiss Hotel’, wat betekende dat de plafonds in onze kamer niet hoger waren dan 1.90 meter (en dat si wel minstens 15 cm te kort). Tel daar 7 cm voor de douchebak bij en je kunt je een voorstelling maken hoe ik onder de douche heb moeten staan.

Maar goed, strakblauwe lucht, lekker ontbijt en dus maar de keuze gemaakt om over de Furka pass naar Italië af te reizen. Wat een belevenis, Hele mooie vergezichten, haarscherpe haarspelden en zwetende en puffende fietsers. Bovenop de Furka even moed verzameld voor de afdaling en even genoten van het uitzicht. Toen ook maar de TomTom aangezet met als eindbestemming de Borgo. „Alstublieft omkeren na driehonderd meter’ was de boodschap. Ja, daar zaten we natuurlijk niet op te wachten. Dus rigoureus de TT uit en op naar de afdaling (die mevrouw de Meij nog enger vond dan de opgaande). Aan de voet van de Furka de TT weer aangezet en de aanwijzing ‚Weg volgen’ paste meer in ons verwachtingspatroon. Zo rond drie uur in de Borgo was mooi op planning.

Zo’n 30 km verderop ‚Na 500 meter linksaf slaan’ bracht ons op een soort industrieterrein met de mededeling ‚Neem de veerboot’. Daar moesten we toch even over nadenken. Gelukkig hadden we niet alles aan TT toevertrouwd maar ook nog een ouderwetse kaart bij ons die ons leerde dat we de keuze hadden tussen de autotrein onder de Simplon door (wat TT ons aanraadde) of over de Simplon heen. Welnu, de pass-experience hadden we al gehad, de autotrein was nieuw, dus de keuze was snel gemaakt. De Elfer de trein op (na eerst nog een een Zwitser met een minderwaardigheidscomplex in een Ferrari California klem gereden te hebben) en vervolgens twintig minuten met een rotgang door de tunnel om er aan de Italiaanse kant weer uit te komen. Een hele ervaring rijker.

Ook daar nog steeds een strakblauwe lucht dus heerlijk dakloos de tocht naar de Borgo voortgezet. Daar werden we weer met open armen door Natasja en Ed ontvangen. Wat heerlijk om weer op deze vertrouwde plek aan te komen met het vooruitzicht om hier een week lang helemaal niets te hoeven.

Laat de Barbera’s, de Dolcetto’s, de Barolo’s en de Chardonnays maar doorkomen, we zijn er klaar voor!