Even bijpraten, we hebben jullie verwaarloosd

Aangekomen in Lörrach als tussenstop naar voor de elfde keer Borgo Vallone in de fantastische Piemonte kwamen we tot de ontdekking dat we jullie als lezers de afgelopen maanden schromelijk verwaarloosd hebben. Na onze trip naar Noorwegen waar we het Noorderlicht mochten aanschouwen en een avontuurlijke husky sledetocht hadden gemaakt hebben we niets meer van ons laten horen. Schande, zeker nu er nog het nodige te ontrafelen valt over Anjer, de bastaard dochter van een niet nader te specificeren prins. En niet te vergeten Stine, de moeder van Anjer die na haar verdwijning uit Tromso samen met haar dochter nog een aantal malen gesignaleerd leek op cruise schepen. Tijd om jullie dus weer eens bij te praten, want niets geschreven betekend geenszins niets beleefd.

In mei 2018 hebben wij voor het eerst een cruise gemaakt. Met de Holland America Lijn op het MS Koningsdam een tocht vanuit Amsterdam naar de Noorse fjorden. Een fantastische belevenis. Bij het inchecken de verkeerde line gekozen, gewoon zelfverzekerd doorgelopen en vervolgens als VIP ingecheckt, een lange rij wachtenden vol bewondering naar ons kijkend. Aangekomen op het schip eerst maar eens rondgekeken en ons verbaasd over de pracht en praal aan boord. Op naar de hut en daar stond de bagage al klaar. Wat een fantastische service. Op naar het kraaiennest waar (na de verplichte safety drill) een drankje op ons stond te wachten en we het uitvaren en het schutten in de sluizen van IJmuiden vanuit een hoge positie konden bekijken. Jammer dat het weer niet meehielp, regen en wind maakten het uitzicht niet al te best.

Bij het verlaten van het kraaiennest viel ons oog op een moeder met waarschijnlijk haar dochter die in een achteraf hoekje aan zo te zien een gin tonic zaten. Een lichte schittering van een van de spots op het gezicht van de dochter onthulde in een fractie van een seconde een klein brilletje met een dun gouden montuur. We liepen door naar onze hut maar dat beeld bleef toch een beetje in on s hoofd rondspoken. Het zou toch niet……

Over de rest van de reis kunnen we inhoudelijk kort zijn, tenslotte hebben de meesten van jullie alle verhalen al gehoord. Het was een fantastische belevenis, een relaxter manier van reizen bestaat er niet. ’s Nachts varen en heerlijk slapen na fantastisch eten en een weergaloze show en ’s morgens weer wakker worden in een nieuwe stad. Of, wanneer je vroeg genoeg wakker bent, kijken hoe de kapitein samen met de loods het enorme schip weer heelhuids aan de kade krijgt. Echt een aanrader voor een volgende vakantie.

Maar wat natuurlijk wel wat nader moet worden uitgediept is het beeld dat was blijven hangen op de eerste avond van de moeder en haar dochter. Twee dagen later namelijk kwamen we na een wandeling door Stavanger terug op het schip en een paar meter voor ons zagen wij de moeder en haar dochter ook de safety zone door lopen. ‘Good afternoon Stine and Ensjer’ zei de altijd vriendelijke steward bij het aan boord gaan. Toen wisten we het zeker, hert lot was ons goedgezind, Stine en Anjer waren ook op de boot en wellicht kregen we de kans om het geheim te ontrafelen. Snel liepen we achter het stel aan en probeerden bij hun in de lift te komen om in ieder geval uit te vinden op welk dek zij verbleven. Wellicht deden we dat iets te opvallend, want na een paar schichtige blikken stapte Stine uit op dek 3 en Anjer op dek 4. Wij gingen door naar dek 5 maar hebben Stine en Anjer vanaf dat moment niet meer gezien. Wel zagen we de volgende morgen vroeg een groot aantal koffers van boord gaan, koffers die voorzien waren van de opdruk van een Anjer……… en een label in de kleuren groen, wit en rood.

Morgen op naar de Borgo waar we weer het nodige gaan beleven. In de plaatselijke huis aan huis bladen wordt namelijk al weken gesproken over de Prins van San Giorgio di Scarampi, bijgenaamd Pirampi, die een nieuwe verovering schijnt te hebben. We gaan het zien.