Anjer gaat los

Na een heerlijk ontbijt, waarbij we nietsvermoedend iemand zijn plekje in de zon hadden ingepakt, ons beraden op de plannen voor die dag. Niet weer de hele dag in de zon, tenslotte moet je de huid ook wat rust geven, dus maar op naar Seravalle Scrivia waar de Italiaanse designers hun overtollige collecties aan de man proberen te brengen. Net voor wel weg gingen zagen we nog net een andere gast van de Borgo snel zijn handdoekje op een van de bedden bij het zwembad leggen om er zeker van te zijn dat hem niet hetzelfde als ’s morgens bij de ontbijttafel zou overkomen. Wij op naar Seravalle. Mooie weg met heel veel natuur en leuke plaatsjes waar het Itailaanse leven langzaam op gang kwam. Mannen die werkoverleg hadden, nog meer werkoverleg hadden dan wel stonden uit te rusten van het halen van de schop en de bezem. Het moet natuurlijk allemaal niet te snel gaan. In Seravalle was het uitermate rustig, je kon er op zijn Hollands gezegd een kanon afschieten. Wel goed voor de portemonnee, want bij het binnenkomen van elke zaak werd ons tussen de 20 en 40% extra korting aangeboden. Mooi meegenomen toch?

Na het bezoek aan Seravalle en de mooie rit (uiteraard met de kap open en het tevreden gebrom van de 6-cilinder achter ons) aangekomen op de Borgo een boek en een wit wijntje gepakt op ons terras dat nu vanwege het overlijden van de prachtig schaduw gevende boom voorzien was van een ingenieuze constructie met een parasol. Heerlijk! Om half acht op naar Il Giardinetto voor ons jaarlijkse bezoek aan Fransesca en haar zus om wederom te genieten van hun heerlijke antipastis, prima’s, secundo’s en de dolces. Allemaal overheerlijk en alhoewel de verleiding groot is om nog een tweede keer ja te zeggen hebben we het verstandig als we zijn maar bij een keer per gerecht gelaten. En zelfs op die manier moesten we de secundo aan ons voorbij laten gaan en besloten we na de prima gelijk door te stoten naar de dolces. Heerlijk gegeten vergezeld door een even lekkere Barbaresco togen we na hartelijk afscheid van Fransesca genomen te hebben weer op naar de Borgo. En deze keer helemaal geen bijzonderheden onderweg, de Italianen die op een meter achter je bumper hangen om vervolgens onverantwoordelijk in te halen niet meegerekend. Wat is dat toch met die mannen? In hun werk kun je ze niet op enige haast of druk betrappen, als ze in de auto kruipen krijgen ze een soort geldingsdrang over zich die resulteert in het opjagen van elkaar op de toch al niet zie beste wegen hier. Bijzonder.

*******
Anjer en Stine kwamen aan op de luchthaven van Turijn en zochten na het ophalen van hun bagage naar het bordje met hun naam tussen alle mensen die bekenden kwamen ophalen. Oom Garibaldi had hun verzekerd dat zijn chauffeur klaar zou staan om ze naar het kasteel in Mombaruzzo te brengen. Na veel gezoek vonden ze de chauffeur die al een zucht slaakte bij het zien van de enorme hoeveelheid bagage die Stine en Anjer bij zich hadden. Niet zo verwonderlijk overigens omdat hun hele hebben en houden zich in die koffers bevond.

Met een volgeladen auto gingen ze uiteindelijk richting oom Garibaldi. Daar aangekomen werden ze heel hartelijk ontvangen door de besnorde Garibaldi en zijn charmante vrouw Cristina. Leuk dat jullie er ook zijn om ons huwelijksfeest mee te vieren, de komende week zijn jullie onze gast en kunnen we ook heerlijk bijpraten. Hier in het domein Scarampi is van alles aan de hand en bestaan grote zorgen over de gezondheid van de oude Prins van Scarampi. En dat is niet de enige zorg, ook hoe het verder moet als de prins komt te overlijden want niemand ziet die losbol van een zoon van hem de scepter overnemen, hij is veel te druk met het verzamelen van jacht trofeeen samen met zijn vriend Gluperti. Maar goed, daar hebben we het de komende dagen nog wel even over. Morgen overigens is er een feest bij een van de meest bekende wijnboeren van ons domein, Gianni Scaglione, een charmante vent die van zijn wijndomein een prachtige vlinder oase heeft gemaakt en morgen het jaarlijkse Vinder- en aardbeien festival viert. Misschien vind je het leuk Anjer om daar naar toe te gaan.

Na een heerlijk rustige nacht in de torenkamer ontwaakte Anjer met het geluid van de krekels en de merels die het hoogste lied zongen. De zon scheen door het kleine raampje en in het vroege ochtendlicht keek Anjer rond in de prachtige kamer die aan haar was toebedeeld. Langzaam sloeg zij de zijden lakens van zich af, rekte zich uit en stapte uit bed, zichzelf bekijkend in de manshoge spiegel die achter het bed aan de muur was bevestigd. De laatste tijd was zij iets aangekomen, wat haar totale verschijning iets ronder en vriendelijker maakte. Jammer dat zij haar bestaan in relatieve onbekendheid moest doorbrengen om haar verschrikkelijke geheim niet te onthullen. Een partner voor haar zou er waarschijnlijk ook niet in zitten.

Na het ontbijt bedacht Anjer zich dat het misschien toch wel leuk zou zijn om naar het feest van Gianni te gaan. Zij kon daar toch in redelijke anonimiteit rondlopen en zich te goed doen aan lokale specialiteiten. En het zou de sleur van altijd maar op weg zijn een beetje doorbreken. DE chauffeur van oom Garibaldi zou haar wel brengen en daar op haar wachten wanneer zij weer terug wilde. Aangekomen op het festival verwonderde Anjer zich over de hele relaxte sfeer die daar heerste. En terwijl Gianni de wok- en didgeridoo spelers aankondigde verlekkerde Anjer zich aan de heerlijke salami’s die in een van de kraampjes lag uitgestald. Opeens voelde ze een paar ogen in haar rug prikken. Getraind op het altijd alert zijn op nieuwsgierige blikken keek Anjer stiekem onder haar oksel door naar wie zijn ogen op haar gericht had……..
***********
Vandaag weer een zonnedag voor het opdoen van de broodnodige vitamines en natuurlijk het doorworstelen van het leesvoer dat we hebben meegebracht. Vanmiddag een wijnproeverij bij Silvia van Borgo Maragliano en daarna een etentje in Bubbio bij een nieuw restaurant, beheerd door een man die volgens Natasja iets indisch heeft wat vervolgens dor Ed met stelligheid wordt ontkent. Wij gaan het meemaken.